Δράσεις





2004 
Το Μανιφέστο του Κήπου


                Αθήνα by ArtΠολιτιστική Ολυμπιάδα, Δήμος Αθηναίων,
                Ένωση Ελλήνων Τεχνοκριτικών AICA Ηellas,
                έκθεση της καλλιτεχνικής ομάδας «ο Κήπος». 
  Επιμέλεια: Εμμανουήλ Μαυρομμάτης.

.....................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
Ο κήπος αντιπροσωπεύει τον τόπο, δηλαδή την κάθε συνέπεια της γεωγραφίας του και η γεωγραφία του είναι και η μνήμη του και η ιστορία του. Σε αντίθεση προς τον εναλλάξιμο τόπο που προσποιείται την μη-καταγωγή από ένα συγκεκριμένο κάθε φορά, οικονομικό, πολιτικό, ιδεολογικό και αντίστοιχα πολιτισμικό περιβάλλον –που είναι και η μονιμότητα του συστήματος και η διάρκειά του, δηλαδή η δυνατότητα να διαιωνίζεται ένα μοντέλο-, επιλέξαμε τον τόπο που εργάζεται χωρίς το μοντέλο, αλλά σύμφωνα με τις ανάγκες του. Επιλέξαμε επίσης τη δυνατότητα να απορρίπτουμε το μοντέλο. Αυτή η επιλογή έχει μια συστατική έννοια, ότι καλλιεργεί τη θεωρητική αναγκαιότητα της κριτικής στους ίδιους του τόπους, για την οποία Baudrillard έγραψε το 1968 σε ένα προφητικό κείμενο ότι, παρόλη τη φαινομενική δημοκρατικότητα της απειρίας των διαθέσιμων μοντέλων, αυτή εξουδετερώνεται, χάρη στην αντικατάσταση των μοντέλων, από άλλο μοντέλα. Το κυνήγι των μοντέλων, το λαχάνιασμα για τα μοντέλα, είναι η δύναμη της εξουσίας.
Σοφία Γαλανού, Τάκης Καλδής, Αντώνης Κέλης, Ευσεβία Μιχαηλίδου, Μαρία Ξενούλη, Αντώνης Σταθόπουλος, Τάσσος Τριανταφύλλου

Αθήνα, 31 Ιουλίου 2004







2007
 «Ο Τόπος είναι Αλλού», Αίθουσα Τέχνης Μέδουσα, Αθήνα,
 Επιμέλεια Εμμανουήλ Μαυρομμάτης

Αντώνης Κέλλης, Βούλα Μασούρα, Ευσεβία Μιχαηλίδου, Τάσσος Τριανταφύλλου








[…] Η κεντρική ιδέα της έκθεσης […] σημειώνει στον Κατάλογο ο επιμελητής της Εμμανουήλ Μαυρομμάτης […] είναι ότι το καλλιτεχνικό έργο προσφέρεται ως η εικόνα ενός άλλου πράγματος που είναι συνήθως ένα φυσικό αντικείμενο, ένα τεχνολογικό αντικείμενο ή μια θεωρητική κατασκευή.΄Ετσι, είτε πρόκειται για την απεικόνιση της ανθρώπινης δραστηριότητας ή της φύσης είτε πρόκειται για την απεικόνιση του ανόργανου κόσμου, του πολεοδομικού περιβάλλοντος, των εργαλείων της τεχνικής ή και απλά, μιας ιδέας, το πρόβλημα είναι το ίδιο, -ότι δηλαδή ο καλλιτέχνης φαίνεται να μεταφέρει, στην περιοχή της έκφρασής του (ζωγραφική, γλυπτική, κατασκευή, περιβάλλον ή οτιδήποτε άλλο), κάτι που είναι αλλού. Αυτή η πράξη αφαιρεί ένα μέρος από την αυθεντικότητα της έκφρασης, γιατί η έκφραση δεν είναι πια εκεί, ολόκληρη η ίδια, -έχει δανειστεί κάτι, από κάπου. […]
Η ανάλυση του Αντώνη Κέλλη ορίζεται από την ιδέα ενός ανθρώπου που ζει στη φύση, χωρίς παραστάσεις της ανθρώπινης ιστορίας και αλλοτριώνεται από την πληροφορία, ερμηνεύοντας τη φύση, μέσα από τη διδασκόμενη ιστορία και το παρελθόν.
Η Βούλα Μασούρα, επιδεικνύοντας τη φθορά της ζωγραφικής από την παραμονή της στη γη, κάτω από συνθήκες υγρασίας και ζωϊκής διάβρωσης, επισημαίνει τον τόπο της προέλευσης ως αποφασιστικό, -μέσω των εκάστοτε ειδικών συνθηκών του- σε σχέση προς την ικανότητα της καλλιτεχνικής ιδέας να αποκαλύπτει μεταγενέστερα μια διαδικασία –και το λειτουργικό αποτέλεσμα της διαδικασίας.
Η Ευσεβία Μιχαηλίδου, μεταφέρει τα φυσικά αντικείμενα στις δικές τους, οργανικές διαμορφώσεις, που διεκδικούν να αποστασιοποιούνται από τις ενδεχόμενες καλλιτεχνικές συμπτώσεις τους και όπου συνεπώς, τείνουν να ανταποκρίνονται, στις αυτάρκεις ως προς την καλλιτεχνική ιστορία, δικές τους, φυσικές διατάξεις.

Ο Τάσσος Τριανταφύλλου μεταφέρει το αυτούσιο αποτύπωμα ενός συγκεκριμένου άλλου τόπου και προσδιορίζει την παρουσία αυτού του τόπου, μέσω της απουσίας του, που επισημαίνεται, από την αντιδιαστολή του, την σχεδόν αποστασιοποιημένη, ξένη λειτουργία του, μέσα στον τόπο της παρουσίας.






2013
Σχεδιασμοί και Προγράμματα Υλοποίησης

(Εικόνες από τις Ιδέες μιας Έκθεσης)    
                               
  Επιμέλεια και κείμενα: Εμμανουήλ Μαυρομμάτης














Η έκθεση παρουσιάζεται ως η πιο σύγχρονη αντιδιαστολή του επιμελητή της σε σχέση προς την πρώτη του ομαδική έκθεση που είχε οργανώσει το 1976 στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, με τον τίτλο, Διαδικασίες/Συστήματα (΄Οπυ Ζούνη, Μιχάλης Κατζουράκης, Γιάννης Μίχας, Γιάννης Μπουτέας, Μπία Ντάβου, Παντελής Ξαγοράρης, Ναυσικά Πάστρα). Η ιδέα εκείνης της έκθεσης ήταν ότι το καλλιτεχνικό έργο συνίσταται στο σύνολο των διαδικασιών που το συγκροτούν και ότι δεν το χαρακτηρίζει απλά η τελευταία του μόνο, η εμφανής και η οριστική του, οπτική κατάληξη. Η σημερινή έκθεση (Σχεδιασμοί και Προγράμματα Υλοποίησης) ολοκληρώνει το συλλογισμό εκείνης της έκθεσης με ένα πρόσθετο συστατικό ερώτημα: ως πόσο οι υλοποιήσεις των προθέσεων (οι διαδικασίες υλοποίησης των σχεδιασμών) ταυτίζονται με την πρόθεση ώστε να μην υπολείπονται ως προς την πρόθεση ή να μη περισσεύουν ως προς την πρόθεση -ως πόσο εν τέλει εκείνο που γίνεται ανταποκρίνεται πράγματι σ’εκείνο που είχε την πρόθεση να γίνει ή σ’εκείνο που λέγεται γιαυτό που γίνεται; Σε αντίθεση προς την εξωστρέφεια μεταμοντέρνων θεωριών, ο συγγραφεύς αυτής της έκθεσης επιστρέφει στην αρχική και καθεαυτή οντολογική σύσταση της καλλιτεχνικής έκφρασης, δηλαδή τη σχέση ενός βλέμματος με ένα κόσμο τον οποίο διεκδικεί να προσδιορίσειΓιάννης ΑνδρέουΙωάννα ΑσσάνηΣοφία Γαλανού,  Ιωάννα ΓκούμαΤάκης ΚαλδήςΜάρω Καραγκουνάκη,  Αντώνης Κέλλης,  Γιώργος ΛαζόγκαςΕυσεβία ΜιχαηλίδουΜαρία ΞενούληΗλίας ΠαπαηλιάκηςΡένα ΠαπασπύρουΞενής ΣαχίνηςΑγγελος ΣκούρτηςΒαρβάρα ΣπυρούληΓιώργος Τσακίρης.




ΠΡΟΒΑ  ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ :μια πρόταση ασυμφωνίας   ( πρόταση για την αρτ Αθήνα)                 

2014

                    
                                         




Ο τίτλος: ΠΡΟΒΑ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ παραπέμπει ευθέως στο ομότιτλο φιλμ του Φελλίνι όπου μια ορχήστρα κλασσικής μουσικής εξεγείρεται κατά της αυθεντίας του μαέστρου, αμφισβητεί την ιεραρχία και την τάξη που στηρίζουν την εκτέλεση των συμφωνικών έργων και τέλος διαλύεται στα εξ΄ων  συνετέθη. Κάθε μουσικός κάνει και λέει τα δικά του, ο κοινός στόχος: η “συμφωνία”, έχει ακυρωθεί μέσα στην έκρηξη των ατομικοτήτων. Πρόκειται  για μια αλληγορία της πολιτικής και ιδεολογικής σκηνής της Ιταλίας των χρόνων του 70.                                                            
Το ζητούμενο στη φελλινική πρόβα ήταν ακριβώς η συμφωνία. Η ακύρωση της συμφωνίας ,η έκρηξη της αναρχίας, η ασυμφωνία, ήταν το σκάνδαλο.
Στη δική μας , εικαστική αυτή τη φορά,πρόβα ορχήστρας η ασυμφωνία  των συμμετεχόντων χωρίς να  είναι σκάνδαλο γίνεται αφετηρία.Zητούμενο είναι ένα είδος αυτοσχέδιου χάρτη  της ποικιλίας του “τοπίου” που σχηματίζεται. Άλλωστε εδώ και πολύ καιρό οι ομαδικές εκθέσεις έχουν το χαρακτήρα μιας “ορχήστρας ασυμφωνίας”που δεν σκανδαλίζει πια. Υπάρχουν όμως  λιγότερο ή περισσότερο πετυχημένες ασυμφωνίες.
 Η δική μας “πρόβα”καλεί τις διαφορετικές ατομικότητες να ξετυλιχτούν ελεύθερα όχι τόσο για να γιορτάσει το ξεπέρασμα της ιεραρχίας, των ορίων και της τάξης όσο για να ανιχνεύσει το  πεδίο που συγκροτεί η ποικιλία αυτών των ατομικοτήτων : χαμηλόφωνες αφηγήσεις, “λιμναίες οδύσσειες”, μικροί περίπατοι, “μόνα της ζωής των ταξίδια”, μαζί με απόπειρες φυγής, νομαδισμούς, κοσμοπολιτισμούς, “διεθνή στυλ”. Εμφανίζεται έτσι μια εκδοχή του  σύγχρονου  ελληνικού εικαστικού χώρου που διαμορφώνουν οι συνειδήσεις καθώς χωνεύουν τις πρωτοπορίες και αναστοχάζονται τις οπισθοφυλακές. Αναδύονται οι τάσεις,  οι αντιθέσεις και οι ωσμώσεις που παράγονται ή αντανακλώνται εν Ελλάδι, σ' έναν χώρο δηλ.  περιφερειακό, μια εποχή όμως  που η κατανομή σημασιών και αξιών υπό το σχήμα : κέντρο -περιφέρεια ανατρέπεται από αντιμεταθέσεις και αλληλοδιεισδύσεις.
Πρόκειται επίσης για  ένα “εδώ και τώρα”. Αφενός  ένα  “εδώ” με την ιδιαίτερη σημασία του τοπικού που η ταυτότητά του ανασκευάζεται και εκκρεμεί αφετέρου ένα “τώρα” με τη σημασία της κρίσιμης στιγμής όπου μια ιστορική ζαριά ,απ΄την οποία θα κριθούν πολλά ,είναι ακόμη  στον αέρα.
Μπορεί όμως να περιλαμβάνει και κάτι που βρίσκεται στον αντίποδα αυτής της δραματικής έντασης: κάτι που συνεχίζει την πορεία του βήμα – βήμα, χωρίς άλματα, βρίσκοντας ισορροπία σε εφέστιες πρακτικές, σε γαλήνια καθημερινότητα γεφυρώνοντας έτσι σ' ένα βομβαρδισμένο τοπίο το πριν με το μετά.
 Μια πρόβα ασυμφωνίας σήμερα λαμβάνει χώρα μέσα σε μια γενική αίσθηση κατάρρευσης σαν εκείνης της φελλινικής πρόβας. Η “ασυμφωνία” συντονίζεται με το αρνητικό περιρρέον και παράγει έναν δυσοίωνο αντίλαλο. Όμως μέσα σε κάθε αναγκαία συλλογικότητα, σε κάθε συστράτευση οι ξεχωριστές ατομικότητες και “ασυμφωνίες” πρέπει να ζουν και να ανθίζουν γιατί αλλιώς οι κοινότητες  - πνευματικές ή κοινωνικές-θα γίνουν φυλακές.










ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΟΥΣΟΥΡΑΣ



Somewhere (over the rainbow), 2013
Διάρκεια 1:36’’
                      



ΣΟΦΙΑ ΓΑΛΑΝΟΥ

Κατοικήσεις,2010
φωτογραφίες 30Χ40 εκ.


Οι “κατοικήσεις” είναι φωτογραφικές καταγραφές περιηγήσεων στις παρυφές της πόλης.
Οι όψεις των κτισμάτων σχηματίζουν ένα είδος οδηγού, έναν άτλαντα των αυθαιρεσιών και του αυτοσχέδιου χαρακτήρα της ανώνυμης, αστικής αρχιτεκτονικής .
Συνιστούν μια “γλώσσα” της κατοίκησης που πάει πέρα από το κιτς.  Είναι η αφήγηση  των συνθηκών ημινομιμότητας  που επικρατούν στον αστικό μας χώρο, η διαστρωμάτωση των ιστορικών, κοινών αλλά και ατομικών μας βιωμάτων.






ΤΑΚΗΣ ΚΑΛΔΗΣ

Casa Bianca, 2014
Σχέδια. Μολύβι, μελάνι.

Η φωτογραφίες του real estate εξισώνουν τα πιο ετερόκλητα διαμερίσματα με την ομοιομορφία της ανταλλακτικής τους αξίας. Αιχμαλωτίζουν όμως και μια νοσταλγία για την αφάνεια της τύχης τους.
Όταν η ζωγραφική αντιγράφει τη φωτογραφία βάζει στη θέση της το ίχνος , όχι μιας πραγματικότητας που όντως υπήρξε – όπως λέει ο Μπαρτ για τη φωτογραφία – αλλά κάποιου πράγματος χωρίς όνομα που προσπαθεί να υπάρξει.


ΕΥΣΕΒΙΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ

Βήμα-Βήμα, 2014
Υλικά :σύρμα ,τριαντάφυλλα
Διαστάσεις 1.20 x 70 εκ.


Τα τριαντάφυλλα δημιουργούν τη φόρμα της μορφής που αναδύεται μέσα από τη μήτρα της φύσης.
Η δημιουργία του έργου λειτουργεί παράλληλα  με τις εσωτερικές διεργασίες του ψυχισμού. Η ορμή του αρχέγονου στοιχείου μετουσιώνεται στο ποιητικό της τέχνης. Ώστε να επέλθει η ολοκλήρωση της ένωσης. 




ΜΑΡΙΑ ΞΕΝΟΥΛΗ

Άσπρο –Μαύρο
Ακρυλικό σε χαρτί, αλουμινένιοι σωλήνες.
Διαστάσεις μεταβλητές.


Μια απλή κηλίδα επεκτείνεται στο χαρτί και δημιουργεί το σχέδιο.
Το σχέδιο μετατρέπεται σε γλυπτό. Το γλυπτό προσαρμόζεται σε κάθε χώρο και δημιουργεί άλλους χώρους. Ριζώνει.....




ΣΠΥΡΟΥΛΗ ΒΑΡΒΑΡΑ

Levels in orchestration! 2014
Διαστάσεις μεταβλητές.
Σύρμα από αλπακά σε διάφορα πάχη –ριζόχαρτο.




Συνθέσεις επιπέδων που δημιουργούνται από γραμμές και σημεία – συστατικό   τους στοιχείο είναι το διάκενο. Το κενό ορίζει τη σχέση των επιπέδων  στο χώρο και διαμορφώνει το χαρακτήρα  του έργου.



No comments:

Post a Comment