Πρόβα Ορχήστρας

ΠΡΟΒΑ  ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ :μια πρόταση ασυμφωνίας                                          



Ο τίτλος:ΠΡΟΒΑ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ παραπέμπει ευθέως στο ομότιτλο φιλμ του Φελλίνι όπου μια ορχήστρα κλασσικής μουσικής εξεγείρεται κατά της αυθεντίας του μαέστρου, αμφισβητεί την ιεραρχία και την τάξη που στηρίζουν την εκτέλεση των συμφωνικών έργων και τέλος διαλύεται στα εξ΄ων  συνετέθη. Κάθε μουσικός κάνει και λέει τα δικά του, ο κοινός στόχος: η “συμφωνία”, έχει ακυρωθεί μέσα στην έκρηξη των ατομικοτήτων. Πρόκειται  για μια αλληγορία της πολιτικής και ιδεολογικής σκηνής της Ιταλίας των χρόνων του 70.                                                          
Το ζητούμενο στη φελλινική πρόβα ήταν ακριβώς η συμφωνία. Η ακύρωση της συμφωνίας ,η έκρηξη της αναρχίας, η ασυμφωνία, ήταν το σκάνδαλο.
Στη δική μας , εικαστική αυτή τη φορά,πρόβα ορχήστρας η ασυμφωνία  των συμμετεχόντων χωρίς να  είναι σκάνδαλο γίνεται αφετηρία.Zητούμενο είναι ένα είδος αυτοσχέδιου χάρτη  της ποικιλίας του “τοπίου” που σχηματίζεται. Άλλωστε εδώ και πολύ καιρό οι ομαδικές εκθέσεις έχουν το χαρακτήρα μιας “ορχήστρας ασυμφωνίας”που δεν σκανδαλίζει πια. Υπάρχουν όμως  λιγότερο ή περισσότερο πετυχημένες ασυμφωνίες.
 Η δική μας “πρόβα”καλεί τις διαφορετικές ατομικότητες να ξετυλιχτούν ελεύθερα όχι τόσο για να γιορτάσει το ξεπέρασμα της ιεραρχίας, των ορίων και της τάξης όσο για να ανιχνεύσει το  πεδίο που συγκροτεί η ποικιλία αυτών των ατομικοτήτων : χαμηλόφωνες αφηγήσεις, “λιμναίες οδύσσειες”, μικροί περίπατοι, “μόνα της ζωής των ταξίδια”, μαζί με απόπειρες φυγής, νομαδισμούς, κοσμοπολιτισμούς, “διεθνή στυλ”. Εμφανίζεται έτσι μια εκδοχή του  σύγχρονου  ελληνικού εικαστικού χώρου που διαμορφώνουν οι συνειδήσεις καθώς χωνεύουν τις πρωτοπορίες και αναστοχάζονται τις οπισθοφυλακές. Αναδύονται οι τάσεις,  οι αντιθέσεις και οι ωσμώσεις που παράγονται ή αντανακλώνται εν Ελλάδι, σ' έναν χώρο δηλ.  περιφερειακό, μια εποχή όμως  που η κατανομή σημασιών και αξιών υπό το σχήμα : κέντρο -περιφέρεια ανατρέπεται από αντιμεταθέσεις και αλληλοδιεισδύσεις.
Πρόκειται επίσης για  ένα “εδώ και τώρα”. Αφενός  ένα  “εδώ” με την ιδιαίτερη σημασία του τοπικού που η ταυτότητά του ανασκευάζεται και εκκρεμεί αφετέρου ένα “τώρα” με τη σημασία της κρίσιμης στιγμής όπου μια ιστορική ζαριά ,απ΄την οποία θα κριθούν πολλά ,είναι ακόμη  στον αέρα.
Μπορεί όμως να περιλαμβάνει και κάτι που βρίσκεται στον αντίποδα αυτής της δραματικής έντασης: κάτι που συνεχίζει την πορεία του βήμα – βήμα, χωρίς άλματα, βρίσκοντας ισορροπία σε εφέστιες πρακτικές, σε γαλήνια καθημερινότητα γεφυρώνοντας έτσι σ' ένα βομβαρδισμένο τοπίο το πριν με το μετά.
 Μια πρόβα ασυμφωνίας σήμερα λαμβάνει χώρα μέσα σε μια γενική αίσθηση κατάρρευσης σαν εκείνης της φελλινικής πρόβας. Η “ασυμφωνία”συντονίζεται με το αρνητικό περιρρέον και παράγει έναν δυσοίωνο αντίλαλο. Όμως μέσα σε κάθε αναγκαία συλλογικότητα, σε κάθε συστράτευση οι ξεχωριστές ατομικότητες και “ασυμφωνίες” πρέπει να ζουν και να ανθίζουν γιατί αλλιώς οι κοινότητες  - πνευματικές ή κοινωνικές-θα γίνουν φυλακές.


Ανδρέας Βούσουρας, Σοφία Γαλανού, Τάκης Καλδής,   Ευσεβία Μιχαηλίδου, Μαρία Ξενούλη,  Βασιλική Σοφρά, Βαρβάρα Σπυρούλη 



No comments:

Post a Comment